یک عمر اسیر عکس‌هایت بودم

تبعیدی حرم دست هایت بودم

من را که به خاک میسپردند هنوز...

با آنهمه درد و رنج یادت بودم 

چون یاس سپید میشوی آخرسر

باغ پره سیب میشوی آخرسر

از عمق نگاهت اینچنین فهمیدم

یک روز شهید میشوی آخرسر

حتی نبود بین من و تو شکایتی

وقتی نبود قصه ما را حکایتی

گلها به روی شاخه خود زرد میشوند

وقتی که باغِبان ندارد درایتی

گاهی به یاد طرز نگاهی دلم گرفت

گاهی به یاد طرز بیان و اشارتی

گاهی گذر ز کوچه معشوق میکنم

گاهی برای عرض سلام و ارادتی

خیلی به روی دامنمان غم گذاشتند

خیری ندیده ایم به دیگر روایتی

بغضم ادامه دار و غزل هم ادامه دار

عنوان شعر من چقَدَر بی نهایتی

دیگر به حال و روز خودم خو گرفته ام

شاید بنا کنیم همینجا امارتی