بسم  الله الرحمن الرحیم

بیا  که غصه و غمها قطار خواهد شد
بدست سبز تو آتش مهار خواهد شد

اگر چه فصل خزان خون به دل شدیم اما
هزار غنچه به عشقت انار خواهد شد

به سینه ات زده ای سنگ تک تک ما را
ببخش عاشقت آیینه دار خواهد شد

تو حاضری و خود ما ز خویش بی خبریم
همیشه  مرد پیاده سوار خواهد شد
 
به یک اشاره ی تو  طرح جنگ می سوزد
مدار صلح جهان برقرار خواهد شد

عفت  نظری

#صلی_الله_علیک_یا_فاطمه_الزهرا
#السلام_علی_انصار_الحسین

بسم الله الرحمن الرحیم

وقف کوثر  کرده خود را قطره ای دریا شده است
روزه میگیرد برای نذر نوکر پا شده است

آسمان قلب او صاف است از این حیث که
سهم افطارش نصیب طفل بی بابا شده ست

هرچه مولایش بخواهد زود می گوید به چشم 
این ادب آموزه ای در مکتب زهرا شده است 

او شریک  شادی و غم های اهل خانه است
فاطمیه ای درون سینه اش برپا شد است

حوض کوثر تا صدایش زد زمین افتاد آه
می زند بر سر اگر فواره بغضش وا شده است

همتی مردانه دارد در حراست از ولی
خطبه هایش به زبان حیدری معنا شده است

از کراماتش همین بس که مدال نوکری 
تا ابد بر گردن امثال او امضا شده است

بازتاب رنج او در نوکری پنهان شده است
فضه آن گنجیست که در خانه اش پیدا شده است

***

کربلا در زیر نعل اسبها جان می سپرد
فضه ای که قسمتش شد کشته ی زهرا شود

#عفت_نظری

بسم الله الرحمن الرحیم

(تقدیم به سردار بی سر عبدالله اسکندری)

همان که کفر دشمن را در آورده کمین مانده
سرش را داده تا ثابت کند که پای دین مانده

همان سردار گمنامی که نام آور ترین مرد است
همان عبد خدایی که سرش بر نی چنین مانده

رجز خوانده  که بی شک دشمنش از کوره در رفته
نشان حیدری بودن برآن  نقش نگین مانده

قیامت شد به پا وقتی که سر خط خبر ها شد
نگاه نافذش در چشم های دوربین مانده

صدای زنگ خانه *"سّرّ سر "را بر ملا کرده 
و رد پای اشک همسرش بر آستین مانده

نمی خواهد که دشمن شاد گردد بر نمی گردد
طواف پیکرش هم بر دل این سرزمین مانده

عفت نظری

*سّرّسر  نام کتاب زندگی شهید مدافع حرم عبدالله اسکندری

بسم الله الرحمن الرحیم

آتش به جان در ، به جان خانه افتاد
یک شعله از آن بر پر  پروانه افتاد

آهی کشید از درد… ، غنچه گشت پر پر
از دست میخ پشت در  ، پیمانه افتاد

 حبل المتین را دست بسته دید، برخواست
پای ولایت غیرتش ، جانانه افتاد

یک روز نه ،یک هفته نه ، بلکه نود روز
شد بستری در خانه ، مظلومانه افتاد

هر چه دعا میکرد ، سهم دیگران بود
آن دست های مهربان ، از شانه افتاد

برخواست روز آخری نان پخت ،
(در شهر
پیچید عطرش)، سفره ی صبحانه افتاد

گیسوی کوه صبر را ، شانه که می زد
از دست او یکباره اما شانه افتاد

وقت وصیت شد جگرها یک به یک سوخت
حرف از تب رفتن که شد ریحانه افتاد

تابوت را بر شانه اش دریا که میبرد
آوای جانسوزی در آن ویرانه افتاد

در چشم دریا ،چه حروفی موج میزد!!
زهرا همان نوری که دانه دانه افتاد.

عفت نظری

بسم الله الرحمن رحیم
#شهادت_حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله بر شما تسلیت

اللّهم صلّ علی فاطمهٔ و أبیها و بعلها و بنیها و السرّ المستودع فیها بعدد ما أحاط به علمک

پشت در بود که آن سنگدل آمد پا زد 
آتش کینه خود را به دل دریا زد

پشت در بود که دیوار به لرزش افتاد
کوچه نشنید چه شد دست به این حاشا زد

میخ قلاب شد و زد به گلوی ماهی
در به دیوار همین حرف دو پهلو را زد

پسرش شد سپرش تا که ولی جان گیرد
سندش هست که با خون خودش امضا زد

بستری بود نمی شد که قدی راست کند
داس تا زد کمر یاس نبی را تا زد 

صبح خورشید علی  خنده به لبها آورد
شب که شد جذر غمش مد شد و هی بالا زد

روی مهتابی یاقوت کبودش را دید
 حسرت و آه به جان همه ی دنیا زد

#عفت_نظری

میلاد حضرت زینب سلام الله مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم

نسیمش تا وزیده قاصدک‌ها را روان کرده
و مادرهای بسیاری صبور و پهلوان کرده

کبوترهای دور گنبدش همواره در گردش
درون سینۀ عشاق بی‌شک آشیان کرده

خریده ناز معشوقان خود را با گذشتن‌ها
 بلیط عاشقی را  هم پس از این‌ها گران کرده

دوباره خطبه‌خوان شام و کوفه رفته بر منبر
و با عباس‌هایش دشمنان را نیمه‌جان کرده

هر آن کس بی‌تفاوت بوده را هم مست خود کرده
از این می‌ها ننوشیده کسی، بی‌شک زیان کرده

دگر سرباز با سردار فرقی بین‌شان هم نیست
که بی‌بی عاشقان خویش را بی‌سر نشان کرده

 عفت نظری

بسم الله الرحمن الرحیم 

من همانم که شبی گم کرد راه چاره را
روشنم کن  تا نبینم نفس آتش پاره را

دل سیاهی کار دستم داده اما دلخوشم 
 لطف تو وقتی طلا کرده ست سنگ خاره را

در مدارت مشتری ها رفت و آمد میکنند
پرتو  لطفت گرفته دست هر سیاره را

بی برات کربلا غرق است کشتی های من
اشک ها را دیده ای یا موج تخته پاره را

زیر ایوان طلایت سالها مستأجرم
گرچه صاحبخانه میخواهی من آواره را

می زند هر چهارشنبه نبض من پر پر ولی
صبح رستاخیز من روزی ست که نقاره را...

#عفت_نظری

بسم الله الرحمن الرحیم

پریشانم پی درمان دردم راه می افتم 
به یاد لحن فرزند رسول الله می افتم

همان لحنی که شیرین بود و لذت داشت تکرارش
دلم قرص  همان  وعده است یاد ماه می افتم

هزاران سکه ی دنیا  نمی ارزد به دیدارش
گدایش بودم از اول به پای شاه می افتم

که دستم را بگیرد ""بر سرم دستی کشد شاید
موجه گردم"(۱)و در صحن طوسی آه....می افتم

به من گفتند دیوانه پریدی یا که نه گفتم：
"رضایم "اوست روزی دست  خاطر خواه می افتم 

سپردم دست او آینده ام را چون که میدانم
به دست من اگر  باشد درون چاه می افتم 

#عفت_نظری

(۱)شیخ حسنعلی نخودکی می فرماید شب 23 ذی القعده شبی است که هیچ کسی از در خانه امام رضا علیه السلام دست خالی نمی رود،  علت آن هم این است که در عالم مکاشفه ای امام رضا علیه السلام را میبیند که در جای نشسته است و زواری را که دسته دسته به زیارت ایشان می آیند هرکدام به شکل یک حیوان هستند و ایشان در همانجا یک منبری گذاشته اند و زوار که وارد می شوند ایشان دستی بروی سرشان می کشند و چهره ها عوض می شود و به صورت موجه وارد حرم می شوند.

بسم الله الرحمن الرحیم 

کفراست کنار مذهبم می سوزد
روزی که نبینمت شبم می سوزد

از بس که تنور عشق تو سوزان است
لبخند رسیده بر لبم می سوزد 

عفت نظری

بسم الله الرحمن الرحیم 

هم سایه ای  و هم آفتابم شده ای
آرامش محض اضطرابم شده ای

از برق نگاه من بخوان مستی را
انگور  رسیده ای شرابم شده ای

عفت نظری