گرفتار دو عالم رنگم از بی‌رحمی نازت
اسیر الفت خود کن، اگر می‌خواهی آزادم

«رنگ»‌ در اینجا یعنی تعلقات و وابستگی‌های گوناگون دنیایی. می‌گوید اگر می‌بینی که من درگیر این وابستگی‌ها شده‌ام، به خاطر بی‌رحمی و کم‌التفاتی توست که مرا از تو ناامید ساخته و به دام این‌ها انداخته است. اگر به الفت تو دلگرم باشم، دیگر به همه چیز پشت پا خواهم زد.
متناقض‌نمایی آزادی در عین اسارت در این بیت بسیار زیباست و یادآور آن مصراع حافظ که «من از آن روز که در بند تو ام، آزادم»